KAPI

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bir kapı aç kendine, ya da bir pencere. Işık girsin kalbinin odalarına.

Bir neyzen gibi sessiz bir köşede oturmuş seni bekleyenin var kalbinde.

Gördün mü orada kocaman büyük bir ağaç var. Ardı arkası günlük güneşlik. Kuşlar konmuş dallarına. Gölgesinde nice ruhlar ve huzur. Dünyaya bakmayı bıraktığında göreceksin içinde büyüyen o çınar ağacını kenarda sessizce bekleyen neyzeni. Sessizlikte sen varsın. Sesini duyamadığın, ne istediğini unuttuğun sen varsın, canın acıyor mu fark edemediğin sen. Dünyada kaç günün geçti bilirsin ama kaç günün kaldı göremezsin. Ardına dönüp bakacaksan, oradaki seni iyileştir öyle devam et yola. Bugüne taşıma geride kalan acılarını neden yaşadın hepsini, yaşadığın her şey nasıl hizmet etti sana gör anla.

Şuanda ki sen nelerden oluştu, bunları görebiliyor musun? Gördüğünü sükûnetle kabul edebilir misin?

Yoksa hala kızgın mısın sana yaşatılanlara, unuttuğunu söylesen de en küçük olaylarda bile anlamsızca öfkeleniyor musun, ya da bir anda kırılıyor musun her şeye? İzlediğin her duygusal film içinde sanki yaranmış gibi yarlar açıyor mu hala?

O halde bırakmanın zamanı gelmedi mi yükünü. Nereye kadar taşıyabilirsin sırtında ki heyben.

İçinde senden olan olmayan bir sürü yük var o heybenin. Hepside eskimiş dağılmış , beni bırak diye yalvarıyorlar sana. Şimdi koy heybeni önüne dök içindekileri sırasıyla sarıl neler öğrendin onlardan bak teşekkür et onlara verdikleri için sana. İyi bir dostunu akşam yemeğinden uğurlar gibi uğurla. Sonra , bak içindeki neyzene nasıl gülümsüyor sana nasıl hafif nasıl huzur dolu. Şimdi büyüdü bahçen serpildi iyice çınar ağacın. Kuşlar nasılda güzel şarkı söylüyor. Eşlik et gölgede bekleyen huzurlu ruhlara, güneş artık ısıtır içini. Bir kapı aç kendine yada bir pencere bırak sevgi aksın kalbinin odalarına.

Sevgi ve şifa ile