Anasayfa /Köşe Yazarları / ACININ KONFORU

ACININ KONFORU

BEĞENDİM

“Konfor” söylemesi bile ne kadar rahatlatıcı.
Ama bir o kadar da aynı. Hiç bozulmayan hiç değişmeyen ve gittikçe yerinde sayan.
Her gün yürüdüğün yolu değiştirsen, üç dakika daha uzayacak yolun ama o ara sokağa girsen kim bilir belki çok güzel çiçek bahçeleri vardır yeni yolunun üzerinde.
Yanlış anlama konfor deyince keyfin yerinde demiyorum.
Acının da konforu vardır. Alıştığın acıdır tadını bilirsin, dokunduğu yer bilirsin saatini bilirsin gardını almayı öğrenirsin ona karşı. Şimdi onu bırakmak istesen nasıl olacak ki ? Ya o acıyı bırakırken yüzleşmek zorunda kaldıklarını daha ağır gelirse ya altından kalkamazsan? Bir anda acını bırakınca yeni karışılacakların dev bir canavara dönüşürse ? Sakinleş şimdi tüm kötü ihtimalleri yıllarca düşündün zaten. Şimdi bir düşünsene çiçekleri kurumuş bir bahçe, ot sarmış dört bir yanını otları temizlemişsin. Ellerin biraz kanamış dikenlerden ama temizlenmiş bahçen. Toprağı havalandırmışsın yeni tohumlar ekmeye başlamışsın bir damla yağmur bile can suyu olmuş sana. Güneş açmış hafif bir meltemle gelen “oh be içim ferahladı “huzurunu bulmuşsun.
Şems-i Tebriz’i demiş ya “Düzenim bozulur hayatım alt üst olur diye endişe etme. Nerden biliyorsun, altının üstünden daha iyi olmadığını.”