Anasayfa /Köşe Yazarları / Annemin Karnı

Annemin Karnı

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Annemin karnındayım. Dünyaya dair hiç bir bilgim yok.

Annem çok üzgün.

‘Kaybettik’ dedi biri. Kaybetmek neydi? Yanı başında duran göremedikleri var ardından öylece bakakaldıkları.

Bazen kesemdeki su beni boğuyor içim içime sığmıyor gitmek istiyorum.

Sanki doğsam daha çok boğulacak gibiyim. Geri dönmenin bir yolu var mı?

Ağlamak diye bir şey varmış annem her gün ağlıyormuş. Galiba bende ağlıyorum kesem bundan boğuyor olmalı beni. Dışarıdaki sesleri duymak bir şey değilim ama burada sıkışıp kalmak. Bazen yaşadığım o çaresizlik. Sonra bir anda vazgeçmişlik. Ne oluyordu bana….

…Çok güçlü bir kadınmış annem böyle yapmamalıymış bana da zarar verebilirmiş.

Annem o kaybettiğini benden daha mı çok seviyordu. Hani ilk zamanlar ‘seni sabırsızlıkla bekliyorum meleğim’ diyordu….

Annem bugün çok korktu babam el kaldırdı ona. Nasılda sıkıca sarıldı bana. Bende çok korktum, ya vursaydı anneme! Doğunca sorarım elbet elini neden kaldırdın diye.

Az kalmış dünyaya gelmeme annem artık daha iyiymiş ağlamıyormuş. Ama son zamanlarda hiç benimle konuşmuyor. Sevmiyor beni eğer sevse ellerini hissederdim. Nasıl yapıyor bilmiyorum ama o elleri ile karnına dokununca benim kalbim ısınıyor, kesem kocaman oluyor bana.

Çok büyüdüm burada bu karanlığın içinde ne çok şey yaşadık annemle ve diğerleri ile.

Bundan çıkınca ilk işim annemin gözyaşlarını silmek, bundan sonra yalnız olmayacak ben varım üzülürse de sevinirse de beraberiz.

Hazırmışız artık birkaç saate annemle birlikte olacağım çok heyecanlıyım ama uykumuz geldi galiba annemin gözleri kapanıyor….

Gözünüz aydın sağlıklı bir kızınız oldu, kucağınıza alabilirsiniz.

‘Meleğim hoş geldin.’

Merhaba anne seninle bir olmaya geldim, artık yalnız değilsin beraber ağlayalım mı seninle…