NE ÇİÇEK KALDI, NE KUŞ, NE ÇOCUK!

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Hadi sana bir hikaye anlatayım.
Otuzlu yaşlarında güzel bir kadın. Eğitimli bakımlı, akıllı şirin ama bunların hepsinin toplamı kadar mutsuz.
Birkaç kez intihara yeltenmiş ama yapamamış. Her şeyi var ama sanki bu sahip olduklarını hak etmiyor gibi hissediyor. ‘yaşamamalıyım diyor.’ Bu duygu gerçekten eğitimli birkaç dil bilen, güzel , çevresinde saygı gören, mutlu arkadaş ilişkileri olan birine ait olabilir mi? Biraz geçmişe gittik. Birkaç kuşak geriye. Aile fertlerinizin bir savaş ve ya bir kıtlık yada hastalık yüzünden öldüğünü düşünün sadece aileniz değil. Memlekette ki bir çok kişi belki ülkenizde ki. O gün o acıyı yaşayanlardan aktarılanlar bir anda birkaç kuşak sonra bir anda beliriveriyor. Orada görülmeyi beklenen bir acı hatırlanmayı bekleyen ruhlar var. Anılmak istenen bunca yaşanan acının ardından unutulmak istenmeyen ruhlar. Onlar varlığı vesilesi ile var olduğumuz için teşekkür bekleyen ruhlar.
Şimdi bu hikayenin ardından bugün yaşanan katliamlara bakıyorum. Ne acı ne vahşet!
Bugün hepimizin gözleri görüyor kimimiz susuyor, kimimiz konuşuyoruz. Ama sonuçta kimse dur diyemiyor kimse durduramıyor. Çiçekler solmaya, gök yüzü bombalardan korkmaya devam ediyor.
Ne çiçek kaldı, ne kuş, ne çocuk. Uçurtmaların peşine takılıp gidemediler. Oysa en çok onların hakkıydı!
Ne olacak peki. Bu acı sadece bugünle orda yaşayanlarda kalmayacak. İnsanlık, her milimine ruhuna gözlerine bedenine kaydediyor acıyı, suçluluk duygusunu, çaresizliği. Biz bir gün bedenen bu dünyadan göçünce ruhumuz duramayacak. Birkaç nesil sonra bize ait ruh parçalarımıza beni hatırla benim suçluluğumu hatırla acımı dindir diyeceğiz. Biz geleceği çocuklarımıza iyi bir eğitim, ev araba alarak bırakmayız. Biz çocuklarımıza temiz bir gelecek bırakacaksak ruhumuzu kirletmeyecektik.
Geçmiş olsun ey torunlarım. Dünyanın ruhuna sahip çıkamadım. Sustum, küstüm, düştüm…
NOT:Yukarıda anlattığım küçük hikaye kesiti aile dizimi için başvuran bir danışana aittir.
Aile dizimin de bu tarz yükleri görmek anlamak, acının içinden geçmek mümkündür.