GÖZLERİ AÇIK OLAN DÜNYAYI GÖRÜR. GÖZLERİNİ KAPATAN İÇİNİ

BEĞENDİM

Birde bu güzelliklerin içinde, yaşadığımız zorluklar acılar vardır. Onları hatırlamamak için epey çaba sarf ederiz, yıllar içinde başarırız yada başardığımızı zannederiz. Belli bir yaşa geldiğimizde , artık kendimize yetişkin oldum dediğimiz yerde. Bir şey olur gün içinde aniden. Kendimizin bile beklemediği bir tetiklenmedir bu. Derinden çok derinden bir yerden gelir. Hangi anı hangi acı gelir bilemeyiz çünkü zihnimiz onu çoktan unutmuştur. Ama bedenimiz ruhumuz onu hücrelerine işlemiştir. Kirpiğimizin ucunda yaşıyordur.

Belki parmak uçlarımızda, yada kalbimizin tam içinde bir yerde. Cesaretimiz yoktur kendimize bakmaya bu yüzden sık sık başkalarını eleştiririz. Oldukça rahatsız olduğumuz insanlar vardır. Aslında bilmeyiz, sevmediğimiz onda değil bizdedir karşıdaki kişinin bunu bize hatırlatması rahatsız eder bizi. Gücümüz yoktur o acıya dönüp bakmaya, acının içinden geçmeye cesaretimiz yoktur. Onu bir sürü kutunun içine koyup, açılmayacak bir sandığa kilitlemişizdir. Anahtarını da kimsenin bulamayacağı bir yere atmışızdır.

Bir gün şansımız varsa biri gelir. Bizi derindeki o acıların içinden geçirmeye gelmiştir. Bazıları bunu ruhunun en yumuşak haliyle elimizi tutarak yapar. Bazıları bizi kanata kanata o hatırlamak istemediklerimizin aynısını yaşatarak .

Güçlü olan kimdir hayatta. Her şeye gücü yeten mi kendi içine bakmaya cesareti olan mı?
Kendi içimize bakmak en zorudur. Bize bırakılan bir sürü acı vardır ve hayat derki ″hadi kalk iyileştir kendini″ cesaret ettiğin gün önce ısınacak, sonra kavrulacak ,yanacak, ve küle döneceksin. Sonra öz benliğine kavuştuğunu anlayacak küllerini savuracaksın boşluğa. Ve artık gerçek sen yeni dünyana Hoş geldin….