İLAHİ SİSTEME DOKUNMA!

Toplu katliamlar, susulan cinayetler, eziyetler, bitmek bilmeyen işkenceler. Geçmişten günümüze izleri kalmış mıdır sizce? Bugün sadece ailesi kıtlıktan savaştan kaçanlar mı hisseder bu acıyı?

Düşünsene, bir meydandasın koca bir ekran var ekranda dehşet dolu bir film, sadece bir film kurgu gerçek yaşanmış gerçeğe dayanan tek bir an bile yok. Ama film öyle gergin öyle dehşet dolu ki izleyenlerin arasında korkudan bayılanlar donup kalanlar gözlerini ayırmadan izleyip birazdan ne olacak diye meraktan ölenler var. Birde bir kenarda tüm donmuşluğu ile hem etrafı hem filmi izleyenler var ne bayılanlara aldırıyorlar ne filme sadece izliyorlar sanki sağır gibi. Sanki kör gibi bakıyorlar anlamadan öylece. Film bitiyor herkes evine sıcak yatağına gidiyor. Uyku vakti ama kimseyi uyku tutmuyor kayıtsız kalanlar bile bir şeyler düşünüyor hiç bir şey düşünmese insanların yaptıklarını filmi anlamlandırmaya çalışıyor. O gece izlenen o korku dolu film yıllarca anlatılıyor ufak bir hatırada aklına geliyor herkesin ve orada olanların tüm duygusal travmaların aktarılması gibi, gelecek nesillere aktarılıyor bu hikâye.

Sonra mı? Sonrası bugün olduğu yada dün olduğu gibi zulme susanın çocukları çaresiz ve suçlu hissediyor kendini. O vahşete korku ve merak içinde bakanların çocukları aynı korku ve dehşet içinde ama neye olduğu bilmeden hep huzursuz. Kimisi yaşamayı hak etmediğini düşünüyor sebepsiz.

Sen kendi başıma sustum sanırsın, bu kötülüğü kendi başıma yaptım sanırsın ama öyle değildir maalesef.

Hani derler ya haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır.

Hani eden bulur ya.

Hani rüzgar eken fırtına biçer ya.

Masuma dokunma,

Yetime dokunma, vatana dokunma  HAYVANA DOKUNMA!

İLAHİ SİSTEME MÜDAHELE ETME ! SİSTEMİN SAHİBİ SİSTEMİ KAPATIRSA VAY HALİMİZE.

Gözler önünde çocukların, yalnız yaşayan yaşlıların. Bir garip çobanlık yapanın canından can alma. İnsanların içine zalimlik yerleştirme. Yoksa vay gelmiş halimize.