Sözün bittiği yer 79 can binlerce hayat

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İşe giden kocasını her sabah balkondan el sallayarak ugurluyordu kadın.
Kocası da mutlaka kafasını kaldırıp el salladıktan sonra biniyordu arabaya.
Kadın sonra sabah sporunu yapıyor, saçına biguduleri sarıp ev işlerini yapiyor, akşam kocasıyla el ele dışarı çıkıyorlardı.
Geldiklerinde adam karısının kapısını açıyor, yine el ele eve giriyorlardı.

İstisnasız her sabah, ben uykulu gözlerle “bugün gün nasıl bitecek?” diye arabayı çalıştırırken, onların balkondan el sallayıp birbirlerine sevgiyle veda etmelerini içten içte kıskanıyordum. İkisi de 60 yaslarinda. Kesin ikinci evlilikleri diye düşünüyordum.

Yoksa ne münasebet bu yaşta bu sevgi saygı..
Görmemisiz ki!
300 haneli sitede 20’li, 30’lu yaşlarda evli çiftlerde olmayan bir nezaket, bir bağlılık..

Meger sadece benim degil herkesin dikkatini çekermiş. İşsiz kaldigim bir dönem konu komsuyla tanisip arkadas olunca öğrendim. Herkesin imrenerek baktığı kadın emekli öğretmen, kocası büyük bir fabrikada genel müdürmüş.

Genç evliler “Benim kocam bir kere el sallamadı, bir kere kapımı açmadı” diye tatlı tatlı imrenirken aynı bloktaki komşusu dedi ki, “Sabah kapıdan vedalaşırken akşam senin için ne yemek yapayım diyor. Kocası da sen yorulma ben seni akşam yemeğe çıkartayım diyor”

Derin ahh..lar çekilirken ne kadar şanslı bir çift olduklarını söylüyorduk. Kendileriyle hic tanısmasam da buyuk saygı duyuyor, arkadaslarima ornek gosteriyordum. “Evleneceksen böyle bir evlilik yapacaksın” diye.

Genc arkadaslarimizdan biri kadına bir gün işin sırrını sormuş. O da demiş ki, “Biz de zamaninda tartistik. En buyuk kavgalarimizi çocuk olduktan sonra yapmistik. Ama cocuklar büyüdükçe geciyor guzel kızım. Hayatın ve birbirinizin kıymetini bilin. Birbirinizi sevmekten vazgeçmeyin.”

Neyse yaklaşık 1 sene önce kocası emekli oldu. ” 1 tane cocugumuz var. Artık onunla ve torunlarımızla zaman gecirmek istiyoruz” diyerek taşındılar. Her sabah aşkla yapılan vedalasmalar bitti ama o guzel kadin ve nazik adam “idolümuz” olarak kaldı.

Ve bu akşam, en son 1 yıl once gordugum o guzel cifti, bir tabuta sarilip aglarken gördum haberlerde.
Meğer “1 tane çocuğumuz var” dedikleri Bolu yangın faciasında ölen Mert Doğan’mış.

Oğulları Mert, gelinleri Duygu, torunları Mavi ve Doğa tatil için gittikleri Kartalkaya’da hayatlarını kaybetmişler.

İnsan mutlu çiftleri masallarda, kitaplarda, dizi-filmlerde görür ya. Bizim öyle bir hikayeye ihtiyacımız yoktu. Bugüne kadar adını bilmedigim o guzel kadın ve adam sevgisiz hayatlarımızın kahramanıydı.

İsimlerini bugün öğrendim.
Ersin Hanım ve Uğurtan bey.
Bunu okurlar mı bilmem.
Hiç tanışmadık, belki beni görmediler bile. Hayatlarımızda öyle guzel yer ettiler ki, bugun o tabutun başında yine el ele görmek, güzel bitmesini beklediğimiz bir filmin kötü bitmesi gibi tepetaklak etti bizi.

Öyle iste..
Hikayemizin iki guzel kahramanını yazmak istedim bugun.
Yoksa rakam vermek kolay.
78.. 79.
Her biri bir hikaye, her biri gelecek planlarının öznesiydi.
Ömürlerinin belki de son baharında insanlara bu acıları yaşatanlar da gencecik hayatları yarım bırakanlar da gün yüzü görmesin.
Başınız sağ olsun güzel insanlar.
Sizi hep sevgiyle hatırlayacağız.😥
Alıntı…
Mekanları Cennet Olsun İnşallah 🤲