GÖRMEK

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

GÖRMEK
Hani bir zerre idin büyüdün bir bütünün parçası oldun da, çiçek açmaya çalıştın geldiler dallarını budadılar. Sonra yeniden yeşerdin meyveler verdin. Bazen güneşe karşı durdun bazen rüzgara. Bahçıvanın bir merhabası ile coştun da anlayamadın seni toplamaya geldiğini.
Meyvelerin lazımdı ona ,sevdi seni elbette konuştu sana saatlerce dallarını sardı soğuk kış gecelerinde üşüme diye.
Hani sonra sen sandın ya bunun adı AŞK, yaz gelince anlayacaktın oysaki bunun adı ALIŞVERİŞ.
Korkma sandığın kadar kötü değil insan. Hepsinin gizli yaraları var sarmaya çalışıp sarmadığı.
Bir hisli hikaye hepsi, kime dokunsan önce gözyaşı sonra pişmanlık okunur sayfalarından.
Bir baksa aynaya kendine, bir görse kendini anlar mı bir bakışta her şeyi?
Gözlerinden kalbine, kalbinden ruhuna yol vardır insanın. Bilir mi ki o yoldan gitmeyi?
Anlar mı en derin yaralara kendinin izin verdiğini, ve söyleyebilir mi benimde payıma düşen açtığım yaralar var diye. Yoksa hep bencil midir insanoğlu. Aynaya bakabilenler sadece suretini mi görür, yoksa görebilir mi içerisindeki kendini ?
Ben bir zerreydim büyüdüm bir bütünün parçası oldum. Dahil olduğum bütünü kendim seçemezdim elbet ama hangi parça olacağım bana aitti. İstersem en kıymetli parça idim istersem en silik parça. Hayat yolculuğumdaki biletimi elbette ben kesmemiştim. Ama uğrayacağım duraklar, gideceğim yollar bana aitti. Şimdi suç nasıl başkalarının olabilirdi? Ve herkes kendi gittiği yoldaki engellere , güzelliklere kendi istediği gibi direniyorken engelin ne suçu olabilirdi, güzelliğin ne hükmü. Hepsi benim elimde idi.
Tüm zerrelerin en iyisi olmam gerekmezdi. Kendi zerremin en anlamlı en değerli olduğunu bilmem yeterdi.
Yada bazen sadece bir zerre değil bir bütüne ait olduğumu görmem yeter di.
Çünkü, görmek en büyük mucizeydi.
Çünkü, görmek en iyi anlama biçimiydi.
Çünkü, görmek sevmenin en sessiz hali kabul etmenin en kolay şekliydi.
Çünkü görmek ruhun birinci duyu organıydı.
Çünkü görmek gözlerin kapalı ikende yolunu bulabilmek, tüm engelleri her hücrenle anlamak bilmek geçmekti.
Çünkü görmek en büyük mucizeydi.
Sevgi ve şifa ile.